(Του Κώστα Λεβέντη, Ά Αντιπροέδρου του Επιμελητηρίου Ηλείας)
Μόλις αρθούν πλήρως τα περιοριστικά μέσα, τότε θα διαφανεί ποιες επιχειρήσεις θα ανοίξουν εκ νέου και ποιες θα βάλουν λουκέτο, θαμμένες κάτω από τα παλιά και τα νέα χρέη της πανδημίας. Σε αυτά, καμία βοήθεια δεν μας προσφέρει η νομολογιακή εξέλιξη του Αρείου Πάγου. Στο επιμελητήριο επιμένουμε, χρειάζεται στήριξη ,από τους τους κοινοβουλευτικούς μας εκπροσώπους τα κόμματα και την κυβέρνηση .Πρέπει όλοι να σταθμίσουν ότι το κόστος κατάρρευσης της εμπλεκόμενης επιχειρηματικότητας θα είναι δυσβάσταχτο για την ηλειακή οικονομία . Αυτό είναι το βασικότερο επιχείρημα προς την πολιτεία και τις τράπεζες.
Με μία σημαντική του απόφαση ο Άρειος Πάγος (ΑΠ 59/2021 Δ’ Τμήμα) έκρινε ότι τα δικαστήρια ουσίας που δικάζουν αιτήσεις υπαγωγής στο νόμο Κατσέλη (υπερχρεωμένα νοικοκυριά) δεν μπορούν να τις απορρίπτουν σωρηδόν, κατ’ αποδοχή ενστάσεως δόλου του οφειλέτη, έστω και ενδεχόμενου, εκ μέρους των τραπεζών, αλλά ότι οι τελευταίες θα πρέπει να επικαλούνται και να αποδεικνύουν μία σειρά από πρόσθετες προϋποθέσεις, όπως τις ακόλουθες, σύμφωνα με την κρίση του Αρείου Πάγου: α) το αρχικό και τελικό ύψος των τραπεζικών προϊόντων που ο οφειλέτης συμφώνησε να λάβει, β) το χρόνο που τα συμφώνησε και τα έλαβε, γ) τα εισοδήματα του κατά το χρόνο λήψεως των δανείων, δ) τη μηνιαία δόση που έπρεπε να καταβάλει, ε) τα έξοδα διαβιώσεως του και κυρίως τις οικονομικές δυνατότητες αυτού κατά το χρόνο δημιουργίας των οφειλών (ή τις ευλόγως αναμενόμενες μελλοντικές οικονομικές του δυνατότητες), ώστε με βάση τα δεδομένα αυτά να καταστεί δυνατόν να κριθεί αν πρόβλεπε ως ενδεχόμενο ότι ο υπερδανεισμός του θα τον οδηγούσε σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών και παρά ταύτα αποδέχθηκε το αποτέλεσμα αυτό.
Είναι σίγουρα μια θετική εξέλιξη για τις περιπτώσεις συμπολιτών μας μη εμπόρων και επιχειρηματιών, που βρέθηκαν σε κατάσταση υπερχρέωσης και οι οποίοι, όπως στην υπόθεση που έκρινε ο Άρειος Πάγος, προέβησαν σε πώληση κάποιου περιουσιακού τους στοιχείου, πριν την υποβολή της αίτησης υπαγωγής στο νόμο Κατσέλη. Επίσης, θα οδηγήσει σε μία προσεκτικότερη εξέταση των υποθέσεων αυτών από τα δικαστήρια της ουσίας, διότι είχε διαμορφωθεί, σε πλήρη καταστρατήγηση του νόμου, ένα αμάχητο τεκμήριο δόλου, σε περίπτωση διάθεσης περιουσιακού στοιχείου του οφειλέτη πριν την υποβολή της αίτησης υπαγωγής. Άλλωστε, η τεκμηρίωση έστω και ενδεχόμενου δόλου, δηλαδή η εκ μέρους του οφειλέτη πρόβλεψη του αποτελέσματος της αδυναμίας πληρωμής των χρεών του ως πιθανού και η αποδοχή του, υπό τις συνθήκες αιφνίδιας ανατροπής των πραγματικών δεδομένων ζωής του οφειλέτη (απότομη ανεργία, κλείσιμο της επιχείρησής του κλπ.) δεν πρέπει να θεωρείται ως εκ προοιμίου δεδομένη.
Βασικό ζητούμενο είναι και παραμένει για την περιοχή μας η αντιμετώπιση του ιδιωτικού χρέους που αφορά εμπόρους και επιχειρηματίας, όπως και τα θέματα των δανείων με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, που κατά βάση αφορούν το Νομό μας. Διότι ο νόμος Κατσέλη αφορά περιπτώσεις καρτών και καταναλωτικών δανείων, ενώ ακόμα και εγγυητές επιχειρηματικών δανείων δεν μπορούν να υπαχθούν σε αυτόν.
Στο Επιμελητήριο συνεχίζουμε να διεκδικούμε ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση του ασφυκτικού επιχειρηματικού χρέους στην περιοχή μας, ιδίως ενόψει της επικείμενης σοβαρής οικονομικής κρίσης που θα προκύψει και από τη σοβούσα πανδημία της covid19.
Διότι, μόλις αρθούν πλήρως τα περιοριστικά μέσα, τότε θα διαφανεί ποιες επιχειρήσεις θα ανοίξουν εκ νέου και ποιες θα βάλουν λουκέτο, θαμμένες κάτω από τα παλιά και τα νέα χρέη της πανδημίας. Σε αυτά, καμία βοήθεια δεν μας προσφέρει η ανωτέρω νομολογιακή εξέλιξη του Αρείου Πάγου.
Στο επιμελητήριο επιμένουμε, χρειάζεται στήριξη ,από τους τους κοινοβουλευτικούς μας εκπροσώπους τα κόμματα και την κυβέρνηση .Πρέπει όλοι να σταθμίσουν ότι το κόστος κατάρρευσης της εμπλεκόμενης επιχειρηματικότητας θα είναι δυσβάσταχτο για την ηλειακή οικονομία . Αυτό είναι το βασικότερο επιχείρημα προς την πολιτεία και τις τράπεζες. Απαιτείται λύση !
