Γράφει: οΔιονύσης Λεϊμονής
Ο Θεόδωρος Κ. Λάμπρος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Είναι πτυχιούχος Νεότερης Ευρωπαϊκής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Μεγάλης Βρετανίας London Guildhall University και έχει κάνει Μεταπτυχιακές σπουδές (Master) στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 στο University of London.
Ιστορικός, Δημοσιογράφος, Συγγραφέας, Τακτικό Μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδας, Ειδικός Συνεργάτης του Δημάρχου Πύργου σε θέματα τοπικής Ιστορίας και Πολιτισμού καθώς και Αναβιωτής του 1821. Έχει γράψει άρθρα, μελέτες με αντικείμενο την Επανάσταση του 1821. Αρθρογραφεί στην τοπική εφημερίδα «ΠΡΩΤΗ» του Πύργου Ηλείας στην οποία εργάστηκε 15 χρόνια ως Δημοσιογράφος, Αρχισυντάκτης και Διευθυντής Σύνταξης, στην ιστορική εφημερίδα «ΠΑΤΡΙΣ» Πύργου καθώς και σε άλλες εφημερίδες και περιοδικά. Εδώ και τρία χρόνια είναι ιδιοκτήτης της ηλεκτρονικής εφημερίδας skalistiri.news και Διαχειριστής του ιστορικού πόρταλ «To skalistiri.news σκαλίζει το 1821», αναπόσπαστο κομμάτι της ηλεκτρονικής του εφημερίδας.
Ως αναβιωτής του 1821 έχει συμμετάσχει στην ταινία – ντοκιμαντέρ «Η Πολιορκία του Λάλα» το 2020 και έχει γράψει το σενάριο – ιστορία για την ταινία – ντοκιμαντέρ που γυρίζεται αυτή την περίοδο και αφορά τον αγωνιστή του 1821 Γεωργάκη Ολύμπιο στην οποία και πρωταγωνιστεί. Το βιβλίο του με τίτλο «Γεγονότα και Άγνωστες Πτυχές που σημάδεψαν την Ηλεία κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821», που εξέδωσε ο Δήμος Πύργου και ο Δημοτικός Οργανισμός Πολιτισμού, ήδη ήρθε να συμπληρώσει ένα μεγάλο κενό στις βιβλιοθήκες του Νομού.
Ιστορικός, δημοσιογράφος, αρθρογράφος, αναβιωτής του 1821, συγγραφέας… Ποιος από όλους αυτούς τους «ρόλους» μπορεί να επισκιάζει τους άλλους ή συνυπάρχουν αρμονικά;
«Καταρχήν να σας ευχαριστήσω για την τιμητική πρόσκληση προς το πρόσωπό μου. Πιστεύω πως καμία από τις παραπάνω ιδιότητες δεν επισκιάζει κάποια άλλη. Νομίζω πως η επιστήμη μου η ιστορία συνυπάρχει αρμονικά με τις άλλες μου ιδιότητες και όλες μαζί αλληλοσυμπληρώνονται. Είμαι δε ιδιαίτερα χαρούμενος αφού όλες μου οι ιδιότητες είναι δημιουργικές και συνδέονται άμεσα με την ιστορία που τόσο αγαπώ».
Κουβαλάμε τις αφηγήσεις και τις αναγνώσεις μας… Ποιος είναι το δικό σας «φορτίο»;
«Το δικό μου φορτίο – αν και δεν πιστεύω ότι κουβαλάω φορτίο αλλά απεναντίας μια αποστολή, είναι να μεταλαμπαδεύσω με τις ταπεινές μου γνώσεις στη νέα γενιά του τόπου μας, τα παιδιά μας, τη γνώση της ιστορίας και το σημαντικότερο την αγάπη για την ιστορία έτσι ώστε να γίνει κομμάτι της εθνικής τους συνείδησης. Είμαστε μια χώρα με πλούσια ιστορία και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να την ξεχνάμε και να την απαξιώνουμε».
Πώς αυτό μεταπλάθεται, αξιοποιείται, εντοπίζεται στην τέχνη σας;
«Αυτό αξιοποιείται και μεταπλάθεται με τη συνεχή ανάδειξη της ιστορίας μας. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της πραγματοποίησης εκδηλώσεων, συνεδρίων, ημερίδων με στόχο την ανάδειξη της ιστορίας μας έτσι ώστε να μην απαξιώνεται από τη νέα «μόδα» των αποδομητών την οποία αποτελούν μερίδα πανεπιστημιακών, ερευνητών, δημοσιογράφων, συγγραφέων που προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία εστιάζοντας μόνο στα αρνητικά στοιχεία και όχι στα πολλά θετικά γεγονότα που έχουμε καταγράψει ως λαός στη μακραίωνη ιστορία μας».
Και το γύρω περιβάλλον σας στενότερο ή ευρύτερο; Ποιο ρόλο έπαιξε ή διαδραματίζει;
«Το ευρύτερο περιβάλλον έχει έλλειμμα ιστορικής γνώσης. Αυτή είναι δυστυχώς η πραγματικότητα. Το λυπηρό δε στοιχείο είναι ότι οι σημερινοί νεοέλληνες δεν θέλουν να μάθουν ιστορία, δεν τους ενδιαφέρει και η ευθύνη για αυτό είναι συλλογική. Ξεκινά από την οικογένεια, πηγαίνει μετά στο σχολείο, στα πανεπιστήμια, στον τρόπο που διδάσκεται η ιστορία, στο κράτος, στους δημοσιογράφους, στους ερευνητές σε όλους μας. Εγώ είμαι από τους τυχερούς ανθρώπους αφού από μικρό παιδί αγάπησα την ιστορία, σπούδασα ιστορία και μαθαίνω ιστορία κάθε μέρα όπως λέω γιατί κάθε μέρα μαθαίνουμε καινούργια ιστορικά στοιχεία. Η ιστορία είναι μια επιστήμη που δεν τελειώνει ποτέ. Αυτό το γεγονός την κάνει μαγική».
Αγαπημένο άκουσμα(ιστορία- τραγούδι-φράση)
«Πολεμάμε για του Χριστού την πίστη και τη λευτεριά μας. Ή θα νικήσουμε ή θα πέσουμε». Θεόδωρος Κίσσας – αγωνιστής του 1821».
Αγαπημένη εικόνα;
«Η εικόνα του αγνού αγωνιστή του 1821 Γεωργάκη Ολύμπιου κρατώντας τον αναμμένο δαυλό στην πυριτιδαποθήκη της Μονής Σέκου στη Β.Α. Ρουμανία όπου πέρασε στην Αθανασία στις 9 Σεπτεμβρίου 1821 υπερασπιζόμενος την πατρίδα του και τα ιδανικά του».
Αν δεν αναπνέατε με οξυγόνο, τι θα σας έδινε ζωή;
«Να βρίσκομαι ανάμεσα στους αγωνιστές του 1821 κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης. Να πολεμάω μαζί τους για την ελευθερία του τόπου μας».
Αν έπρεπε να στερηθείτε κάτι που αγαπάτε πολύ τι θα ήταν αυτό;
«Πιστεύω ότι αν αγαπάς κάτι πάρα πολύ δεν μπορείς να το στερηθείς. Ο μόνος που μπορεί να στο στερήσει είναι ο θάνατος. Οπότε θα τροποποιήσω λίγο την ερώτησή σας και θα πω ότι αν βρισκόμουν στο 1821, θα προτιμούσα να πέσω εγώ στο πεδίο της μάχης για να σώσω τα αγαπημένα μου πρόσωπα».
Αγαπημένο: Όνομα; Λουλούδι; Γεύση; Μυρωδιά;
«Αγαπημένο όνομα Θεόδωρος, αγαπημένο λουλούδι γαρύφαλλο, αγαπημένη γεύση σοκολάτα, αγαπημένη μυρωδιά από βασιλικό».
Ένας κακός εφιάλτης;
«Να είμαι ένας άνθρωπος κενός χωρίς τη γνώση και την αγάπη για την ιστορία».
Ένας επόμενος στόχος στη ζωή σας, στην πορεία σας;
«Η ολοκλήρωση της συγγραφής του πρώτου μου ιστορικού μυθιστορήματος με βασικό θέμα την Ελληνική Επανάσταση του 1821 στην Ηλεία».
Σας δίνω πέντε λέξεις, σας παρακαλώ κάντε μου ένα μικροδιήγημα σε 43 ακριβώς λέξεις (θα προτιμούσα αυτοβιογραφικό): όνειρο, χρόνοι, λιθάρι, φως και ταξίδι.
Το όνειρο μου από τα παιδικά μου χρόνια ήταν να σπουδάσω ιστορία. Η ιστορία είναι ένα μεγάλο ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ. Έχει φως αλλά και σκοτάδι. Σκοπός μου είναι βάλω το δικό μου λιθάρι στην ανάδειξη της πλούσιας και μαγευτικής ιστορίας μας.
Σας ευχαριστώ.
