Το ερευνητικό εργαστήριο «Το Σινεμά αλλιώς: Ένα διαφορετικό πρόγραμμα για να μάθουμε σινεμά μαζί» και μια ενδιαφέρουσα συζήτηση-σεμινάριο με θέμα «Ο κινηματογράφος και το αόρατο Άλλο: Η ερμηνευτική επεξεργασία της εικόνας» φιλοξενούνται αύριο Τετάρτη στο σταθερό στούντιο μεταδόσεων του Φεστιβάλ, στο φουαγιέ της Περιφερειακής Ενότητας Ηλείας και θα μεταδοθούν ζωντανά από το προφίλ του Φεστιβάλ στο Facebook: facebook.com/olympiaiff, από το κανάλι στο Youtube: youtube.com/channel/UC2OfxhqIaJN9NTbWVmcCj3w καθώς και από τις υπηρεσίες βίντεο του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου: video.sch.gr/.
Σχεδιαστής και εμψυχωτής του εργαστηρίου είναι ο Αργύρης Θέος,
Διευθυντής Φωτογραφίας στον κινηματογράφο και Σχεδιαστής Φωτισμών στο θέατρο, με διδακτική εμπειρία στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και το ΙΕΚ ΑΚΜΗ. Το ερευνητικό εργαστήριο θα παρουσιαστεί στις 18:00 και για μία ώρα. “Το Σινεμά αλλιώς” αποτελείται από μια σειρά βιωματικών εργαστηρίων που χρησιμοποιούν τεχνικές θεάτρου φόρουμ για την διδασκαλία του κινηματογράφου. Κατά την εφηβεία τα παιδιά ευαισθητοποιούνται έντονα πάνω σε κοινωνικά θέματα που αισθάνονται ότι τα αφορούν. Το θέατρο φόρουμ (όπως το ανέπτυξε ο Augusto Boal και το εξελίσσουν οι διάδοχοί του) ανήκει στην γενική κατηγορία του θεάτρου του καταπιεσμένου. Στο τετράμηνο εργαστήριο αυτό, που απευθύνεται σε ομάδα εφήβων και θα υλοποιηθεί από τις αρχές του 2022, η ομάδα θα μάθει να εργάζεται συλλογικά, θα δημιουργήσει το σενάριο, θα το δείξει σε άλλους, θα το αλλάξει και θα το γυρίσει ταινία. Το εργαστήριο αποτελεί την ερευνητική εργασία του Αργύρη Θέου για την απόκτηση τίτλου Μεταπτυχιακών Σπουδών από το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου.
Στις 19:00 θα ξεκινήσει η συζήτηση-σεμινάριο για την ερμηνευτική επεξεργασία της εικόνας. Ο καθηγητής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Παύλος Κάβουρας
και ο σκηνογράφος Αντώνης Χαλκιάς
συνομιλούν με αφορμή μια επικείμενη κινηματογραφική καταγραφή ενός λαϊκού παραδοσιακού στοιχείου της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας. Πρόκειται για το γλέντι της Ολύμπου Καρπάθου το οποίο παρουσιάζει την εξής ιδιαιτερότητα: δεν είναι μια κοινή διασκέδαση, αλλά μια παραδοσιακή κοινοτική τελετουργία. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: είναι δυνατόν να εκφραστεί κινηματογραφικά μια τελετουργία με σεβασμό στις αρχές και τις παραδόσεις της κοινωνίας με την οποία αυτή συνδέεται ιστορικά και πολιτισμικά χωρίς να αλλοιωθεί η βαθύτερη αλήθειά της; Ο κινηματογράφος της παρατήρησης, με τις ρεαλιστικές απεικονίσεις της εθνογραφικής πραγματικότητας, δεν μπορεί να υπερβεί το οπτικό εμπόδιο της «εξ-αντικειμενίκευσης» του Άλλου. Κάτι τέτοιο είναι εφικτό με μια ερμηνευτική επεξεργασία της εικόνας, με την οποία η κινηματογραφική εκδοχή του αντικειμένου-θέματος της ταινίας μπορεί να αποδώσει πειστικά στην οθόνη την αόρατη και αδιαπραγμάτευτη ετερότητά του εικονιζόμενου Άλλου. Σκοπός της συνομιλίας αυτής δεν είναι η απόρριψη του κινηματογραφικού ή εθνογραφικού ρεαλισμού. Είναι η άποψη ότι το δόγμα της μίμησης δεν μπορεί να μας πάει μακριά στη κινηματογραφική διαχείριση της τελετουργίας. Για αυτό το λόγο προτείνεται η υιοθέτηση της ερμηνευτικής επεξεργασίας της εικόνας του Άλλου ως αυτόνομου κινηματογραφικού αντικειμένου. Για να έχει δύναμη η κινηματογραφική εικόνα, για να είναι ρητορικά αποτελεσματική, πρέπει να μεταφέρει την ποιητική ένταση ανάμεσα σε μια ισχυρή αίσθηση της πραγματικότητας του αόρατου Άλλου και σε μια διαβατική ερμηνεία της. Και αυτό μπορεί να το κατορθώσει ο κινηματογράφος με την ερμηνευτική επεξεργασία της εικόνας-της εικόνας του Άλλου.
