Γράφει ο Επίσκοπος Ωλένης
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Σήμερα Κυριακή, ἀγαπητοί μου ἀναγνῶστες, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ἑορτάζει τήν μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Στάχυος, Ἀπελλοῦ,Ἀμπλίου,Οὐρβανοῦ, Ναρκίσσου καί Ἀριστοβούλου, ἐκ τῶν ἑβδομήκοντα Ἀποστόλων.Γιά τούς ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους μᾶς πληροφορεῖ τό κατά Λουκᾶν Ευαγγέλιο στό δέκατο κεφάλαιο. Τούς ἐξέλεξε ὁ Χριστός ὕστερα ἀπό τούς Δώδεκα γιά νά βοηθοῦν τό ἔργο Του, πηγαίνοντας αὐτοί προηγουμένως σέ κάθε πόλη καί τόπο, ὅπου θά πήγαινε κατόπιν ὁ Ἴδιος. Στόν ἀγῶνα αὐτό, ἔπρεπε νά καταβάλουν ὅλη τους τή δραστηριότητα, χωρίς νά χάνουν οὔτε στιγμή.
Γι’ αὐτό τούς εἶπε, ὅτι ὤφειλον νά μή σταματοῦν καί νά μή χαιρε-τοῦν κανένα εἰς τόν δρόμον. Αυτό δέ, ἀποτελεῖ μάθημα γιά μερικούς πνευματικούς ἐργάτες, πού χάνουν ἄσκοπα ὧρες καί μέρες φλυα-ρώντας ἀντί νά διδάσκουν, καί σκανδαλίζοντας ἀντί νά οἰκοδομοῦν. Ὁ Κύριος παρήγγειλε τούς ἑβδομήκοντα Ἀποστόλους, μήτε βαλά-ντιο νά ἔχουν μαζί τους, μήτε δισάκιο, οὔτε ὑποδήματα νά κρατᾶνε.
Τούς ἔδωσε ὁ Κύριος αὐτήν τήν ἐντολή γιά νά φανεῖ, ὅτι οἱ στρατιῶτες τοῦ Χριστού πρέπει νά ἔχουν αὐταπάρνηση καί νά ἐξοι-κειώνονται μέ ὅλες τίς στερήσεις. Νά δεχθοῦν ὅτι ὁ Θεός μέ μηδα-μινά μέσα κατορθώνει τά μεγαλύτερα καί δυσκολότερα ἔργα. Οἱ Ἑβδομήκοντα ἐξετέλεσαν τήν ἀποστολή τους μέ ὅλη τήν ἀκρίβεια καί τήν πειθαρχία, ὅταν ὁ Χριστός ἦταν στή γῆ. Ἀλλά καί μετά τήν ἀνάληψή Του καί τήν ἵδρυση τῆς ἐπί τῆς γῆς Ἐκκλησίας Του, ἔκαναν μέ ζῆλο καί αὐταπάρνηση ὅλο τό καθῆκον τους.
Οἱ δώδεκα βεβαίως εἶναι ἀναντικατάστατοι, ἀποτελώντας τά «θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας», ἀλλά καί οἱ ἑβδομήντα ἐξίσου θεωροῦ-νται Ἀπόστολοι, μέτοχοι τοῦ ἀποστολικοῦ ἀξιώματος, ἄμεσοι συνερ-γάτες τῶν δώδεκα μαθητῶν τοῦ Κυρίου. Τό χαρισματικό τους στοι-χεῖο κατανοεῖται ἀπό τό γεγονός ὅτι καί αὐτοί ὑπῆρξαν ἐξίσου μέτοχοι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, ἀναλαμβάνοντας τό ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῶν ἀνθρώπων, ἐν ὑπακοῇ πάντοτε πρός τούς μεγάλους Ἀποστόλους καί καθοδηγού-μενοι ἀπό ἐκείνους. Ἔτσι καί οἱ σήμερα ἑορταζόμενοι Ἅγιοι Ἀπόστο-λοι ἔδωσαν τή ζωή τους ἀκριβῶς γι’ αὐτόν τόν εὐαγγελισμό τῶν ἀνθρώπων, κηρύσσοντας τή σάρκωση τοῦ Χριστοῦ, τό Πάθος καί τήν Ἀνάστασή Του, τή σωτηρία δηλαδή τήν ὁποία ἔφερε στόν κόσμο ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
Οἱ Ἅγιοι λοιπόν Ἀπόστολοι, μετά τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἀκριβῶς ἦλθε γιά νά ἀποκαταστήσει τόν ἄνθρωπο, ἑνώνο-ντάς τον μέ τόν Ἑαυτό Του καί δι’ Ἑαυτοῦ μέ τόν Θεό Πατέρα, συνε-πῶς φέρνοντας καί τήν ἀρχική ἑνότητα στόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο, κλήθηκαν ἀπό Ἐκεῖνον γιά νά μαρτυρήσουν αὐτήν τήν ἑνότητα πού ἔφερε ὁ Χριστός. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη εὐεργεσία στό ἀνθρώπινο γένος, δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη προσφορά στόν ἄνθρωπο ἀπό τή μαρτυρία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, τή σάρκωση τοῦ Χριστοῦ, τό Πάθος, τήν Ἀνάστασή Του. Αὐτά πού κηρύσσει δηλαδή πάντοτε ἡ Ἐκκλησία μας καί τά ζοῦμε, ἐάν θέλουμε, μέσα στά ἅγια μυστήριά της.
Μέ τό πύρινο κήρυγμά τους οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι διέλυσαν τά σκοτάδια τῆς πλάνης. Οἱ δεισιδαίμονες τυραννικές ἀντιλήψεις πα-ραμερίζονταν μπροστά στήν πνευματική ἐλευθερία τοῦ χριστιανι-κοῦ μηνύματος. Οἱ ἀσήμαντοι αὐτοί ἁλιεῖς τῆς Γαλιλαίας ἔστρεψαν τήν ἱστορία τοῦ κόσμου στόν δρόμο τῆς ἀνθρωπιᾶς, τοῦ πολιτισμοῦ καί τῆς προόδου. Οἱ ταπεινοί καί καταφρονημένοι ἄνθρωποι τῆς παλαιᾶς ἐποχῆς, οἱ ὁποῖοι δέν εἶχαν μεγαλύτερη ἀξία ἀπό ἐκείνη τῶν ζώων καί τῶν πραγμάτων, ἀναδείχτηκαν, χάρις στό κήρυγμα ἐκείνων, γιά πρώτη φορά ὡς ἀνθρώπινες ἀξίες καί ἀκόμα περισ-σότερο, ὡς ζωντανές εἰκόνες τοῦ Θεοῦ. Μία νέα πρωτόγνωρη πα-γκόσμια ἀδελφότητα γεννήθηκε στόν κόσμο, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χρι-στοῦ, ὡς μία νέα πραγματικότητα ἀγάπης καί συναδέλφωσης τῶν ἀνθρώπων καί τῶν λαῶν μέσα στόν ἀπάνθρωπο κόσμο τῆς ἁμαρ-τίας, ὡς μέσον σωτηρίας καί ἀπολύτρωσης ἀπό τήν δουλεία τῆς ἁμαρτίας καί τῆς φθορᾶς.
Ὅλοι ἐμεῖς οἱ πιστοί τοῦ Χριστοῦ ἔχουμε χρέος νά ἀποδίδουμε σέ αὐτούς τήν ἁρμόζουσα τιμή, διότι ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία εἶναι θεμε-λιωμένη πάνω σέ αὐτές τίς μεγάλες προσωπικότητες.
Καλούμεθα νά συνεχίσουμε τό ἔργο τους γιά νά ἐπικρατήσει ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἐπί γῆς, νά καταστοῦμε οἱ γέφυρες ἐπικοινω-νίας τοῦ μακρά τοῦ Θεοῦ εὑρισκομένου ἀνθρώπου μέ τόν Ζῶντα Θεόν, γιά νά ἐπιτευχθῆ ἡ λύτρωσή του καί νά καταστῆ κληρονόμος τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
ΑΜΗΝ.
